Τα εμφυτεύματα μας παρέχουν τη δυνατότητα να αποκαταστήσουμε οποιαδήποτε κενή περιοχή στα δόντια μας, χωρίς όμως να τροχίσουμε τα παρακείμενα δόντια.
Με την κλασική προσθετική, δηλαδή τις γέφυρες, αυτό το μειονέκτημα υπάρχει, αφού για να καλύψουμε το κενό ενός δοντιού θα πρέπει να τροχιστούν δύο φυσικά δόντια, τα οποία δεν «μας φταίνε» σε τίποτα. Επίσης με την κλασική προσθετική, εάν μετά από χρόνια κάποιο από τα δόντια που βρίσκονται κάτω από τη γέφυρα «χαλάσει» (τερηδονιστεί), τότε πρέπει να καταστραφεί ολόκληρη η γέφυρα για να μπορέσουμε να θεραπεύσουμε το συγκεκριμένο δόντι, κάτι το οποίο θα είναι και αρκετά πολυέξοδο για τον ασθενή, αφού η εργασία θα πρέπει να επαναληφθεί. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τα εμφυτεύματα, τα οποία δεν παρουσιάζουν τερηδοντισμό.